Już po raz drugi zorganizowaliśmy Tydzień Regionalny. W ubiegłych tygodniach wszyscy uczniowie klas pierwszych uczestniczyli w zajęciach z geografii, chemii, fizyki oraz historii. Zajęcia te były przeprowadzone w ramach wycieczek, warsztatów, prelekcji oraz lekcji muzealnej. Całe przedsięwzięcie koordynowała prof. Jadwiga Połcik. W piątek 6 grudnia, w pięknie udekorowanej auli odbyło się podsumowanie działań pierwszoklasistów oraz uczniów realizujących geografię w zakresie rozszerzonym, które związane były z owym Tygodniem. Jako pierwszy odbył się konkurs na najlepiej ucharakteryzowaną postać Peruwianki lub Peruwiańczyka. Charakteryzacje oceniało jury, składające się z pani wicedyrektor Grażyny Majchrzak, pana Bolesława Grabowskiego oraz pani Marty Pajchrowskiej. Wszystkie klasy były świetnie przygotowane, było widać ich zaangażowanie oraz pracę, jaką włożyły w przygotowanie stroju oraz zaprezentowanie kultury peruwiańskiej. Jednak zwycięzca może być tylko jeden, a została nim klasa 1b, która w ciekawy sposób zaprezentowała nam peruwiański taniec, legendę o lamie oraz zagrała piękną, peruwiańską melodię Condor Passa. Miejsce drugie zajęła klasa 1a, natomiast na miejscu trzecim znalazła się klasa 1c. Wszystkie zwycięskie klasy otrzymały nagrody, jakimi były peruwiańskie potrawy, oraz oceny celujące i bardzo dobre z przedmiotu wiedzy o kulturze.

 

Po konkursie odbyły się prezentacje sprawozdań z wycieczek oraz warsztatów. Jako pierwsi wystąpili geografowie z 2 b. Piotrek Milewski przedstawiał „wirtualną wycieczkę po Francji za pomocą programu Google Earth”. Następnie o Dolinie Krzemowej i sposobie myślenia osób z branży komputerowej opowiedział nam Szymon Hryniewicz. Przemek Kucharek zaprezentował sprawozdanie z lekcji muzealnej „Co archeologia mówi o Dzierżoniowie”, którą odbyła klasa 1a. Michał Wuczyński przedstawił zakład produkcyjny Galwanizer pod kątem fizyki, geografii i chemii; odwiedziła go klasa 1b. Patryk Bielski przedstawił efekty prac warsztatowych z geografii oraz nawiązał do najważniejszych zagadnień poruszonych w prelekcji a związanych z zagospodarowaniem przestrzennym Dzierżoniowa. Alicja Dymkowska i Karolina Cellner z 1d były konferansjerkami.

Ostatnim punktem programu była prelekcja pana Bolesława Grabowskiego – podróżnika, doradcy metodycznego z geografii w Wojewódzkim Ośrodku Metodycznym w Opolu. Prelegent opowiedział nam o Peru oraz Boliwii. W sposób ciekawy przedstawił nam kulturę peruwiańską oraz życie codzienne Peruwiańczyków. Dzięki fotografiom mogliśmy zobaczyć piękno Peru. Pan Bolesław również pokazał nam kilka pamiątek przywiezionych z wyprawy, były to między innymi zabawki z Peru, instrumenty oraz niektóre elementy stroju.

Ten Mikołajkowy, pełen atrakcji dzień dostarczył pierwszoklasistom wielu wrażeń i znacząco poszerzył wiedzę na temat nieznanej dotąd nam kultury.

 

Kamila Stanisławska 1a

Sprawdzian przed właściwą, czy zbędne zamieszanie w szkole? A może i jedno, i drugie? I czy coś z tego wynika? Czy zawiedzeni zabiorą się do pracy? Czy zadowoleni spoczną na laurach? Czy nastąpi przewartościowanie stosunku do matury, którą można oblać?  Spytaliśmy o to tegorocznych maturzystów. Odpowiedzi padły przed ogłoszeniem wyników. Czy brzmiałyby inaczej po weryfikacji oczekiwań? Każdy sobie odpowie na to pytanie sam. Bo maturę zdajemy oddzielnie. To sprawdzian dorosłości indywidualnej, a nie zbiorowej.  

A oto, co usłyszeliśmy lub wyczytaliśmy…

ET: Niektórzy uważają, że matura to trauma. Ale pomyślę o tym na maturze majowej… Generalnie – spokojnie, czekam na wyniki bez jakichś specjalnych emocji. Przysiadłem do nauki, ale tak by nikt nie widział, nawet rodzice. Wyjdzie na to, że jestem genialny!!! Aha, nigdy w życiu nie przeczytałem tylu lektur w tak krótkim czasie! Proszę bez nazwiska!

 

 

Maciej Wuczyński: Matury próbne zostały ułożone przez wydawnictwo OPERON i „Gazetę Wyborczą”. Pod każdym względem przypominając majowe egzaminy, miały za zadanie przygotować nas do skutecznego i sprawnego podejścia do matury, a także zaprezentować wszystkie potrzebne czynności i formalności z nią związane.

Podeszliśmy do próbnych egzaminów bardzo poważnie, staraliśmy się opanować emocje, co przy rozwiązywaniu najtrudniejszych zadań było nie lada wyzwaniem. Mimo tego większość z nas podczas rozwiązania testów uświadomiła sobie, jak wiele pracy jeszcze przed nami. Operonowskie matury w założeniu miały pokazać nasze słabe i mocne strony…

Emil Dudek: Matura próbna jest wg mnie po to, by postraszyć uczniów. Od kolegów ze starszych roczników słyszałem, że próbne matury z reguły są trudniejsze… A korzyści? Jest ich kilka. Najważniejsza to czas na poprawienie stanu swojej wiedzy, mobilizacja. Nie mówiąc już o tym, że uczymy się planować naukę i pisanie egzaminu. Emocje?  Dla niektórych, jak dla mnie, zapewne strach. Jednak znam osoby, które podeszły do egzaminu „bez spiny”*, uważają, że te egzaminy nic nie dają. Z maturami wiąże się też ulga, zwłaszcza gdy ogłoszony wynik jest powyżej naszych oczekiwań. Bywa też tak, że dzięki maturze próbnej decydujemy się nie zdawać jakiegoś przedmiotu na maturze właściwej, dzięki temu poświęcimy więcej czasu przedmiotom, które będziemy zdawać ze względu na przyszłe studia. Dzięki maturze próbnej przygotowujemy się psychicznie do siedzenia w sali, skupienia na pytaniach, podczas gdy komisja patrzy nam na ręce, a czas płynie tak niemiłosiernie…

Natasza Gulka: Próbna matura, choć nie niesie ze sobą żadnych konsekwencji, jest mimo wszystko stresująca. Ten stres jest nam jednak potrzebny, dzięki „próbnej” możemy oswoić się z nim i na właściwej maturze będziemy sobie lepiej radzić z emocjami. Analizując, po sprawdzeniu, swoje prace możemy stwierdzić, z jakiej części materiału mamy braki. Oficjalna forma matury pokazuje nam nawet, jak mamy się zachowywać, jak przygotowywać, czyli i pod względem merytorycznym, i formalnym.

 

Anonimka: Nie przypuszczałam, że pisanie wypracowań jest tak trudne!

Anonim z Dzierżoniowa: Czy jak się teraz zabiorę do nauki, to nie będzie za późno… (od red.: na naukę nigdy nie jest za późno).

 

Maja Sobierajska:

Po co próbna matura? Ma na celu sprawdzenie dotychczasowego poziomu wiedzy uczniów, przygotowanie ich do prawdziwej matury. Dzięki niej uczniowie mogą także poczuć emocje towarzyszące egzaminowi i próbować sobie z nimi radzić. Tyle w teorii. Jak jednak jest w praktyce? Otóż w praktyce próbna matura zdaje się być dla uczniów doświadczeniem przypominającym udział w teleturnieju. Uczniowie-uczestnicy, butni, zuchwali, próbują swoich sił w przeróżnych konkurencjach, od „lania wody” (wypracowanie), po „szczęśliwy traf” (zadania zamknięte). Na ich nieszczęście wszelkie próby wykonania „telefonu do przyjaciela” nie spotykają się z aprobatą komisji.

Prawda jest taka, że mało który uczeń potraktował próbne matury poważnie. W oczach nauczycieli takie lekceważenie jest skrajnie nieodpowiedzialne. I nie są oni bez racji, lecz z drugiej strony uczniowie mają swoje powody, by tak postępować. Łatwiej jest znieść swoją porażkę ze świadomością, że nic się wcześniej nie zrobiło. Trudniej pogodzić się z klęską poniesioną mimo wszelkich starań. W myśl powiedzenia „im mniej wiesz, tym lepiej śpisz” uczniowie wolą nie wiedzieć, ile nie wiedzą przed maturami i – dobrze się wysypiać. W takiej sytuacji idea próbnych matur, sprawdzanie poziomu wiedzy przeistacza się w sprawdzanie poziomu niewiedzy. Poważny charakter przedsięwzięcia to tylko czcze obietnice. Nic bowiem nie jest w stanie zmusić opieszałych uczniów do nauki przed ostatnim dzwonkiem. I – choć ze wstydem – muszę się pod tym podpisać obiema rękami. Czy takie podejście wyjdzie nam na dobre, okaże się w maju, ale czuć już ogarniającą uczniów panikę. Jest więc nadzieja na poprawę.

 

*bez spiny – red. domyśla się, że w żargonie uczniowskim znaczy to: bez spięcia, stresu, na luzie.

WARSZTATY TERENOWE Z GEOGRAFII – alternatywa dla zajęć prowadzonych w klasie i efektywne wykorzystanie wiedzy teoretycznej w praktyce. 4 października, pod opieką prof. Jadwigi Połcik uczestniczyliśmy w pomiarach przepływu – znanego i najbliższego względem budynku szkoły – cieku wodnego, czyli rzeki Piławy. Do wykonania pomiarów (Dzierżoniów, ul. Kopernika) potrzebowaliśmy profesjonalnego sprzętu w postaci: taśmy mierniczej, stopera, tyczki geodezyjnej (wykonanej własnoręcznie), pływaków (jednakowej wielkości patyków), kaloszy, podkładek do pisania i papieru milimetrowego.

Wspólnie zebraliśmy dane, które później posłużyły do obliczeń.

1. Zmierzyliśmy prędkość przepływu wody Piławy i otrzymaliśmy wynik: 0,3 m/s.
2. Zmierzyliśmy przekrój mokry, czyli figurę, która powstaje przez wypełnienie koryta rzecznego w przekroju poprzecznym.
3. W czasie zajęć kameralnych narysowaliśmy przekrój mokry potoku i na jego podstawie obliczyliśmy przepływ Piławy: 0,44 m3/s.

My, czyli uczniowie realizujący geografię w zakresie rozszerzonym.

PS. W czasie zajęć panowała badawcza i jednocześnie sympatyczna atmosfera.

Czekamy na ilustrację przekroju poprzecznego koryta rzecznego… (red.)

Dzisiaj śpiewała mały recital po wykładzie o perłach księżnej Daisy…

Emilia Hamerlik, tajna broń wokalna I LO.

Łącząca wrażliwość sceniczną z wyczuciem, jakiego wielu adpetom sceny często brak.

Ikona potęgi smaku: w kostiumie, obecności na deskach sali koncertowej, gestach, mimice i repertuarze.

Synteza odpowiedniości, czyli jakby powiedzieli maturzyści – decorum.

Zagłosuj więc: na swoją koleżankę, uczennicę, albo po prostu znakomity GŁOS!!!!

http://wroclaw.naszemiasto.pl/plebiscyt/karta/732,emilia-hamerlik,18894,id,t,kid.html?utm_source=facebook.com&utm_medium=refferal&utm_campaign=plebiscyt-nm

• 15 PAŹDZIERNIKA odchodziliśmy w naszej szkole Dzień Edukacji Narodowej. Tradycyjnie, po długiej przerwie odbyło się spotkanie w auli, przygotowane przez klasę IIe i opiekunów: prof. prof. Agnieszkę Ślusarską i Rafała Gryszana. Dyrektor Grażyna Bajsarowicz wyróżniła za pracę i osiągnięcia kilkoro nauczycieli: zastępcę dyrektora Grażynę Majchrzak, Annę Grużlewską, Ewę Chylińska, Annę Szulc-Kwasiuk i Daniela Nowaka. Była to także okazja do uroczystego pożegnania dwóch emerytowanych  nauczycielek – Elżbiety Jach i Jolanty Manieckiej. Kwiaty i życzenia dla pedagogów dopełniły uroczystości. Pozostała nadzieja, że święto edukacji będzie trwać twórczo cały rok…Tego samego dnia odbyła się uroczystość wręczenia nagród Starosty wyróżniającym się w powiecie pedagogom. Z I LO byli to pani Marta Puchała i pan Sebastian Runowicz. Prof. Marta Puchała podzieliła się swoimi uwagami na temat sztuki uczenia, pasji, z jaką można wykonywać ten trudny, ale piękny zawód, i na temat szkoły, która umożliwia realizację siebie w zawodzie każdemu, kto ma taką potrzebę.Uroczystość zakończył recital trzech uczennic z naszego Liceum: Emilii Hamerlik, Karoliny Łopuch i Żanety Kwiatek.(red.)
• W DNIU WASZEGO ŚWIĘTA każda buzia uśmiechnięta. Czekoladek, kwiatów wiele, takie rarytasy mają tylko nauczyciele. Czternastego października nie straszna Wam nawet termodynamika, ani granulocyt kwasochłonnyczy też ruch na korytarzu jednostronny.  My za to pompeczki robić musimy i się pierwiastków nie boimy. Języki wszystkie znamy i za to Was kochamy. Przedsiębiorcami dobrymi będziemy, jeśli maturę z polskiego napiszemy.  Z historią się uporamy i wyjedziemy na Bahamy, Was ze sobą zabierzmy, jeśli tylko szóstki dostaniemy.  Słoneczka wesołego, nosa nie obdartego, kwiatów co dzień wiele etc. Zdrowia szczęścia, marzeń wiele życzą Wam Wasi Uczniowie.Dzisiejszy dzień zaczęliśmy spóźnionymi życzeniami z okazji Dnia Nauczyciela. W auli zgromadziły się wszystkie klasy oraz goście honorowi, czyli nauczyciele.  Klasa 2e dała z siebie wszystko, by apel się podobał.  Oczywiście nie mogło zabraknąć pojedynku pomiędzy Humanistami i Ścisłowcami.  Walka była zacięta, a pytania zadawane przez prowadzących przeróżne. Ostatecznie wygrała drużyna Ścisłowców. Widownia dopingowała faworytów, było wesoło. Nie zapomniano, również o wystrzałowym (w dosłownym tego słowa znaczeniu) torcie.  Mamy nadzieję, że smakował. Uroczystość zakończyła się hucznym „Sto lat”.Monika Chodasiewicz, klasa 1a

  PS. Tort był pyszny! (red.)

Uczniowie klas drugich i trzecich naszej szkoły szczególnie zainteresowani historią „naszej małej ojczyzny” wzięli udział w VIII edycji ogólnopolskiego konkursu  historycznego Historia i Życie, która w tym roku nosiła tytuł „Żydzi w naszej pamięci”. Tegoroczny konkurs poświęcony był problematyce tysiącletniego współistnienia społeczności polskiej i żydowskiej. I miał na celu nie tylko poszerzenie wiedzy historycznej uczestników, ale brał pod uwagę ich własny wkład w przywracanie pamięci o lokalnej historii Żydów, ich kulturze i społeczności. Spośród nadesłanych blisko stu prac z całej Polski komisja konkursowa wybrała piętnastu laureatów, wśród których znalazł się Tomasz Mikuła. Jego praca „Żydowski Dzierżoniów”, przygotowana pod kierunkiem mgr Anny Grużlewskiej, została doceniona przez jurorów i nagrodzona.

W trakcie uroczystej gali, która odbyła się 27września 2013 r. w Muzeum Historii Żydów Polskich w Warszawie, Tomasz Mikuła z klasy III D odebrał nagrodę za zajęcie II miejsca w tegorocznym konkursie.

Wielką niespodzianką, oprócz samego wyróżnienia, było wręczenie uczestnikom gali publikacji, która zwierała  wszystkie nagrodzone prace. Dzięki temu Tomasz ma na swoim koncie pierwszą poważną publikację. Uroczystej  gali towarzyszyło zwiedzanie Muzeum Historii Żydów Polskich i warsztaty, które odbyły się na terenie byłego getta.

Anna Grużlewska

(05-09.09.13r.)

Wyjazd do Berlina to kontynuacja projektu dotyczącego tematyki żydowskiej, w którym braliśmy udział od kwietnia wraz z międzynarodową szkołą im. Nelsona Mandeli w Berlinie. Współpraca dobiegła końca, ale wspomnienia wciąż pozostają świeże. Do Berlina wyjechało nas sześcioro z klasy II a wraz z opiekunem Anną Grużlewską, dwa dni po rozpoczęciu roku szkolnego.  Spędziliśmy tam kilka cudownych dni. Dzięki istnieniu przedsięwzięcia mieliśmy szansę zobaczyć stolicę Niemiec, zrelaksować się, spotkać się z uczniami poznanymi w kwietniu oraz nowymi osobami.

Pierwszego dnia spotkaliśmy naszych znajomych w ich szkole, zostaliśmy też po niej oprowadzeni. Uczestniczyliśmy również w lekcjach angielskiego, na których przyglądaliśmy się omawianiu lektury oraz dyskusji na jej temat. Następnie usiedliśmy wraz z resztą uczniów z wymiany w szkolnym klubie, aby porozmawiać o naszym projekcie, który prezentować mieliśmy na szkolnym Festival of Nations. Wieczorem jeden z naszych przyjaciół  – Carmine oraz opiekunowie projektu  –  Bernard i Brygitte zorganizowali dla nas wycieczkę, która zaczęła się na Hohenzollern Platz, wiodła  przez Unter den Linden, Museumsinsel, a skończyła się na spotkaniu… kanclerz Niemiec Angeli Merkel pod jej własnym mieszkaniem.

Następny dzień również pozostawił niezatarte wspomnienia. Po prezentacji projektu, w którym braliśmy udział, wzięliśmy udział w festynie Festival of Nations, na którym prezentowane były kultury, w których wzrastali uczniowie berlińskiej szkoły. Impreza ta przypominała nieco organizowany w naszej szkole Dzień Wielokulturowy, choć uczniowie wraz z rodzicami przygotowali znacznie więcej stoisk przedstawiających poszczególne państwa. Były tam m.in.: wystawy obrazujące kulturę Indii, Brazylii, Indonezji, Irlandii, Kanady czy Polski. Po zakończeniu imprezy nasi koledzy  – Carmine i Sam zabrali nas do artystycznej części Berlina i Checkpoint Charlie, gdzie zobaczyliśmy niezwykłe graffiti oraz pozostałości po Murze Berlińskim.

Ostatni dzień spędziliśmy głównie na zwiedzaniu oraz chłonięciu atmosfery Berlina, jego różnorodności i wielokulturowości. Na koniec Bernard zorganizował grilla, na którym musieliśmy się pożegnać z naszymi kolegami i koleżankami z wymiany. Powrót do szkolnej codzienności był trudny, ale zbliżał się nieubłaganie. Pozostało nam tylko zaprosić do Dzierżoniowa grupę z Berlina i czekać na kolejne spotkanie. Nasi znajomi z entuzjazmem przyjęli pomysł wyjazdu do Polski, na razie utrzymujemy kontakt mailowy.

Natalia Gruda i Małgorzata Kaczmarek, klasa 21

… a my OBYWATELAMI NAUKI.

Jak nimi jednak nie być, skoro przybywa do nas od kilku lat w nietypowej formie – festiwalu, co sugeruje nie tylko spotkanie z intelektem, ale prawdziwą ucztę duchową; wszak po łacinie festivus oznacza: radosny, wesoły, świąteczny. I taki też najczęściej charakter mają wykłady kierowane do młodego odbiorcy: czytelne, opatrzone prezentacjami, dyskretnie przemycające poczucie humoru wykładowców, ich fascynacje daną dziedziną wiedzy i – wcale nie koturnowy język. Szkoda tylko, że tematyka stricte humanistyczna jest rzadko obecna na proponowanych spotkaniach.

Tym razem nasze Liceum gościło wyjątkowo wielu koryfeuszy wiedzy i to wszelakiej. Bo nauka, proszę państwa, jest studnią bez dna. Gdyby ktoś chciał posiąść jej więcej, proponujemy pofestiwalowy aneks w postaci systematycznej lektury „Świata Nauki” lub przynajmniej „Świata Wiedzy”…

Bo  W I E D Z I E Ć  – naprawdę warto!

Naszą naukową obecność w organizowanej imprezie podkreślamy jak zwykle z dumą:

o przystosowaniach kręgowców do życia w wodzie i świecie stawonogów mówił mgr Daniel Nowak; zabawy z rozumem proponowała mgr Katarzyna Pazik-Kasprowicz, o życiu księżnej Daisy opowiadała mgr Anna Grużlewska, a o konstrukcjach w Geogebrze i niestrasznym Pitagorasie –  mgr Ewa Ptak.

(red.)

fot. Katarzyna Bałazińska, klasa 1d

Sobota 21 dzień września.

Grupa ochotników jedzie do Wrocławia przywitać niemieckich gości. Potem grill integracyjny u Kasi Radziewicz w Rościszowie.

W niedzielę organizujemy wycieczkę do Świdnicy, zwiedzamy miejską starówkę oraz Kościół Pokoju. Do Świdnicy znowu trafimy w dwa dni później, by zwiedzić rynek, katedrę, zachwycić się architekturą zabytkowych kamienic w rynku.

Wtorek jest pod znakiem zamku pieszyckiego, zwanego Śląskim Wersalem. Oprowadza nas pan Edward Kanarek, w roli tłumacza występuje nasza opiekunka prof. Katarzyna Rogowska. Goście są zaskoczeni ogromem pracy włożonej w renowację budowli i wystrojem wnętrz.

Ważnym punktem pobytu naszych zagranicznych rówieśników jest wycieczka do muzeum obozu koncentracyjnego w Rogoźnicy (Gross-Rosen).

To szczególna lekcja europejskiej historii.

Wyjątkowo atrakcyjnie zapowiada się kolejny już dzień naszej „wymiany”: w ratuszu ma się odbyć spotkanie z burmistrzem miasta Markiem  Piorunem. Nasz gospodarz szczegółowo opisuje historię Dzierżoniowa, jego początki i chętnie odpowiada na wszystkie pytania zadane przez uczniów szkoły naszej i niemieckiej.

Podczas krótkiej wycieczki po Dzierżoniowie pokazaliśmy naszym kolegom piękną panoramę miasta z wieży ratusza, warsztat menniczy, który jest rekonstrukcją XIV-wiecznej Mennicy Miejskiej i znajduje się w  dolnej części wieży dzierżoniowskiego Ratusza. W międzyczasie każdy z uczestników wycieczki otrzymał kartę z pytaniami dotyczącymi Dzierżoniowa, którą należało wypełnić „wspólnymi siłami”.

Na zwycięzców quizu czekały nagrody… Dzień tradycyjnie zakończył się grillem!

 

Nie ma „wymiany” bez wizyty w stolicy Dolnego Śląska. Wraz z przewodnikiem zwiedziliśmy Ostrów Tumski: archikatedrę św. Jana Chrzciciela, obejrzeliśmy z zewnątrz pałac arcybiskupi. Zatrzymaliśmy się też pod Kolegiatą Świętego Krzyża i św. Bartłomieja, a później przeszliśmy wspaniałym Mostem Tumskim, zwanym potocznie mostem zakochanych. Udaliśmy się również w okolicę Uniwersytetu Wrocławskiego. Podczas zwiedzania Wrocławia zapoznaliśmy się także z wrocławskimi krasnalami. Następne punkty programu to Plac Solny, Kościół św. Elżbiety, kamieniczki zwane Jasiem i Małgosią i – Rynek.

W piątek 27 września zakończyła się polska część naszej wspólnej przygody. Zanim jednak pożegnaliśmy naszych nowych przyjaciół, zdążyliśmy pokazać im, jak wyglądają lekcje w polskiej szkole.

Udział w wymianie to niezapomniane przeżycie.

Możliwość zetknięcia się z ludźmi na pierwszy rzut oka obcymi pod każdym względem i odnalezienia w nich pokrewnych dusz jest naprawdę bezcenna.

8 października w naszej szkole w ramach ogólnopolskiego programu Katyń – ocalić do zapomnienia odbyła się wystawa dotycząca zbrodni katyńskiej, której pomysłodawczynią była pani Ludmiła Błażejczyk.

Towarzyszący wystawie spektakl przygotował wspólnie z uczniami prof. Sebastian Runowicz.

Wśród gości znaleźli się m. in. przedstawiciele: Zarządu Powiatu, Urzędu Miasta w Dzierżoniowie, Związku Kombatantów oraz Stowarzyszenia Dzieci Wojny.

Przedstawienie wywołało wiele emocji wśród oglądających. Uroczystość w auli pokazała, że pamiętamy i nie zapomnimy o tym, jak wielką tragedią dla inteligencji polskiej oraz całego narodu była zbrodnia katyńska.

Kamila Stanisławska, klasa 1a

K A T Y Ń …

 

Spektakl zaczyna się już od słowa wstępnego. Mówi się w nim o jednostkowym i zbiorowym wymiarze politycznej zbrodni, o czasie złym, który trwa przed zbrodnią katyńską i po niej. O zafałszowanej historii, którą mamy zapamiętać jako prawdę, i historii nie zapomnianej, nie pogrzebanej z zamordowanymi obywatelami Polski w Charkowie, Miednoje, Bykowni czy Katyniu.

– Oprawcy unikną kary, podejrzenie padnie na innych, zbrodnia pokryje się kurzem zapomnienia… Tak miało być – mówi dyrektor Grażyna Bajsarowicz. – Ale tak nie jest – dodaje.

Spektakl przygotowany przez uczniów w ramach „Genialnej Jedynki” jest w swojej konstrukcji dwuwarstwowy: poezja, dramaturgia scen, muzyka stają się w nim interpretacją przeszłości i sposobu pamiętania o niej dzisiaj, natomiast fragmenty filmów dokumentalnych i fabularnego „Katynia” Andrzeja Wajdy, migawki z relacji telewizyjnej po rosyjskiej premierze filmu i przemówienie prezydenta RP Bronisław Komorowskiego wygłoszone w Bykowni są rekonstrukcją i przywołaniem historii, potwierdzeniem narosłych wokół Katynia kontrowersji, próbą szukania odpowiedzi na pytanie o dzieje narodu, któremu „żyć przyszło w kraju nad Wisłą”, jak śpiewa na koniec widowiska Emilia Hamerlik z II d… Młodzi adepci sztuki scenicznej wnikają w materię, z której snuje się opowieść wyjątkowo przekonująco.

Celowo używam tu słowa „widowisko”: to gatunek zadomowiony już na dobre w kulturze współczesnej, odwołujący się do różnych technik medialnych, swoisty collage dostępnych środków artystycznego wyrazu – ruchu scenicznego, rekwizytu, scenografii, kostiumu, obrazu na telebimie, miksowania dźwięku, wokalu i recytacji, dokumentu i fikcji, dialogu i monodramu. Dzięki niezwykłej dynamice, którą reżyser i opiekun „Genialnej Jedynki” prof. Sebastian Runowicz osiąga stosując (między innymi) skróty w tekstach i zmiany konwencji, opatrując spektakl muzyką, która rytmem punktuje bezlitośnie strzały w scenie mechanicznego wydawania wyroków śmierci czy stopniując reakcje widza od grozy do historycznej refleksji, odbiorca jest w centrum wydarzeń, poddaje się słowom, obrazom, gestom, emocjom.

Układ krzeseł w scenie finałowej, symbolizujących flagę narodową, pozbawiony patosu, naturalny jest zapowiedzią patriotyzmu pokoju, przebaczenia i pamiętania.

I to właśnie te wspólne uczucia połączyły zgromadzonych: przedstawicieli pokolenia kombatantów, Kresowian, oficjalnych gości i inspiratorkę wystawy panią Ludmiłę Błażejczyk, która wzruszona dziękowała za możliwość wspólnego z młodzieżą czytania historii.

 (red.)

Regionalny Ośrodek Debaty Międzynarodowej we Wrocławiu zaprasza uczniów klas zwłaszcza humanistycznych, dziennikarskich, europejskich do udziału w bezpłatnym programie pod hasłem Granice Europy. Program przewiduje

1.      Debaty w szkołach

2.      Wykłady i szkolenia w biurze RODM we Wrocławiu

3.      Cykliczne spotkania z dyplomatami

4.      Konkurs na najlepszy esej

 Debata w naszej szkole dotyczyć ma następujących zagadnień:

– Czy Europa ma granice?

– Czy Azerbejdżan to jeszcze Europa?

– Czy Wielka Brytania powinna wystąpić z Unii Europejskiej, a Turcja przystąpić?

– Czy Europa to demokracja?

– Czy Europa jest chrześcijańska, świecka czy otwarta religijnie?

Odbędzie się ona 13.11.2013 r.

 

Wśród wykładów znajdziemy temat:

Bliski Wschód, czyli konflikt arabsko-żydowski oraz konflikt szyicko-sunnicki

 

Wśród szkoleń zaś m.in.:

– Negocjowanie, czyli jak nie kupić kota w worku cz.1 – 2.12.2013 r.

– Negocjowanie, czyli jak nie kupić kota w worku cz.2 – 2.12.2013 r.

– Protokół dyplomatyczny, czyli który widelec Milordzie? (szkolenie wyjazdowe do Wrocławia, prowadzący – pracownik MSZ)

Warsztaty:

Podejmowanie decyzji w sytuacjach kryzysowych – 23.10.2013 r.

Uczniowie otrzymają certyfikat uczestnictwa oraz materiały szkoleniowe.

Inf. Tomasz Roszak

28 czerwca o 8.00 odbyło się w naszej szkole uroczyste zakończenie roku szkolnego. Gościem szczególnym był, jak w ubiegłym roku, starosta Janusz Guzdek. To z jego rąk uczniowie otrzymali świadectwa promocyjne i stypendia „Złoty Prymus”; wysokość stypendiów uzależniona jest od osiągnięć i wyników w nauce. Warto podkreślić, że na to powiatowe wyróżnienie zasłużyło aż 25 uczniów naszej placówki. Recepta na sukces? Średnia ocen powyżej 5.0, czyli – systematyczna nauka.

Wiedzą o tym Dagmara Pompa ze średnią ocen 5.54 i Szymon Urban – 5.56 oraz klasa I c, biologiczno-chemiczna, która uzyskała średnią 4.5 za miniony rok. Klasy od I – III uzyskały w tym roku szkolnym średnią 4.03.

W wynikach w nauce pomaga wysoka frekwencja – dla całej szkoły ponad 90 %.

   Tego samego dnia, ale dwie godziny później, z rąk dyrektor Grażyny Bajsarowicz tegoroczni maturzyści odebrali świadectwa maturalne.

 Znowu maturę zdaliśmy na 100%!!!

 Najlepiej wypadły języki obce: włoski, angielski, hiszpański i rosyjski, z dużo ponad średnią w województwie dolnośląskim, oraz matematyka, język polski i biologia, zarówno na poziomie podstawowym, jak i rozszerzonym. W języku polskim i matematyce niektórzy z uczniów osiągnęli wynik 100%. Coraz większym zainteresowaniem maturzystów cieszy się także geografia, potwierdzają to dobre wyniki na maturze i liczba zdających ten przedmiot.

Warto przy okazji wspomnieć o tegorocznych osiągnięciach w konkursach i zawodach, także spoza zakresu szkolnych zajęć. Interesujemy się z sukcesem ekonomią (udział w ogólnopolskim konkursie „Szkolna Gra Komputerowa” i prestiżowym projekcie organizowanym przez Kancelarię Prezesa Rady Ministrów „Jestem Szefową”), sportem – Patrycja Tabisz zdobyła V m. w Mistrzostwach Polski Juniorów i VI m. w zawodach międzynarodowych w jeździectwie, kulturą wokalną – Patrycja Nocuń została finalistką IX edycji Zaczarowanej Piosenki im. Marka Grechuty, a Urszula Milewska i Emilia Hamerlik wyśpiewywały pierwsze lub punktowane miejsca, z Grand Prix włącznie na ogólnopolskich festiwalach piosenek: Ula m.in. w Konkursie Piosenki Dziecięcej i Młodzieżowej, w IX Ogólnopolskim Konkursie Piosenki Osieckiej „Oceany 2013”, a Emilia – w finale Turnieju Poezji Śpiewanej we Włocławku. Wielu utalentowanych uczniów naszej szkoły bierze udział w spotkaniach towarzystw społeczno-oświatowych, uświetniając je niezwykle udanymi recitalami. Piotr Wąsik był bohaterem dwóch wernisaży plastycznych…

Angażowaliśmy się w akcje charytatywne i wspieraliśmy działania o charakterze patriotycznym, poprzez choćby udział w projekcie TV Wrocław „Mogiłę pradziada ocal od zapomnienia”.

Po tak pracowitym roku szkolnym życzymy wszystkim miłego i skutecznego wypoczynku. Do początku roku zostały tylko  dwa miesiące…!

Już za parę dni, za dni parę,Weźmiesz plecak swój i gitarę…

 Dokąd pojedziesz? Kiedyś – gdzie oczy poniosą.Dziś planujemy eskapady starannie i z wyprzedzeniem.Europa stoi otworem, a kraje egzotyczne wabią kolorami, odmiennością kulturową, ciepłem i przygodą.Na początek proponujemy dwa miejsca, zaczynające się literą A. Anglię i Azję (tym razem – Wietnam).Może szkolna wycieczka zachęci Was do zwiedzenia Albionu?

DLACZEGO  ANGLIA?

20.03.2013r., koło południa,  dwudziestodwuosobowa grupa z naszego liceum z inną, mniej liczną grupą z jednego ze śląskich liceów, wyruszyła w podróż do Wielkiej Brytanii. Przeprawa autobusem przez Europę (Niemcy, Belgia, Francja) trwała dobę, rejs z Dunkierki promem przez Kanał La Manche do Dover – dwie godziny. Po portowym Dover – średniowieczne miasteczko Canterbury, z piękną gotycką katedrą, siedzibą kościoła anglikańskiego. Drugiego dnia wybraliśmy się do Oxfordu. Przeszliśmy się po  High Street, obok Christ Church College, St. John’s College – szkoły, w której studiował Tony Blair. Zobaczyliśmy także Christ Church Meadow, którym szczególnie zafascynowani byli fani Harry’ego Pottera. Widzieliśmy również miejsca, które uwielbiał sam Tolkien – autor kultowego „Władcy Pierścieni”.  Z Oxfordu pojechaliśmy do Windsor. Tam zwiedziliśmy ulubioną rezydencję królowej Elżbiety II. Tam również dopisało nam szczęście – królowa była w tym czasie w zamku!23 marca zwiedzaliśmy Londyn. Obeszliśmy Galerię Narodową (Van Gogh, Rubens…). Odwiedziliśmy także słynne Muzeum Brytyjskie, gdzie mogliśmy podziwiać  m.in. kopię Dyskobola, którego oryginał, dłuta Myrona, niestety się nie zachował. Posłuchaliśmy także ludzi przemawiających w Hyde Parku. Widzieliśmy Piccadily Circus; w czasie wolnym mogliśmy go wykorzystać np. na dokładne przyjrzenie się China Town. Po mieście podróżowaliśmy słynnym na całym świecie londyńskim metrem.Czwartego dnia wycieczki zwiedziliśmy m.in. Muzeum Historii Naturalnej i Centrum Nauki, w którym mogliśmy dowiedzieć się np. jak po angielsku brzmią dobrze znane nam z lekcji reguły fizyczne. Przeszliśmy się po White Hall leżącym tuż przy siedzibie Premiera – Downing Street, widzieliśmy także słynny Big Ben. Poszliśmy na zakupy na Oxford Street, gdzie najgęściej okupowany był, oczywiście, Primark.W poniedziałek, ostatniego dnia wycieczki, chętni wybrali się do Muzeum Madame  Tussaud’s, pozostali mieli czas wolny.  Zobaczyliśmy Tower, a nasz wspaniały przewodnik opowiedział historię tego więzienia. Przeszliśmy także nad Tamizą mostem, na którym jeszcze niedawno wisiały olimpijskie koła.  Zobaczyliśmy londyńskie drapacze chmur z bliska. Po spacerze brzegiem rzeki dotarliśmy do galerii sztuki nowoczesnej Tate Modern.  Wieczorem wsiedliśmy w autobus i wyruszyliśmy z powrotem do domu.W Polsce byliśmy wczesnym wieczorem dnia następnego. Zmęczeni, ale bardzo zadowoleni. Nauka połączona z doskonałą zabawą to z pewnością najlepszy sposób na rozwój. Wiedza zdobyta podczas wycieczki z pewnością przyda nam się niejednokrotnie, o rozwiniętych chociaż trochę umiejętnościach językowych nie wspominając.Monika Kupis

Pokaz walki kendo, prezentacja sztuki ikebana i drzewek bonsai, występ grupy taekwondo, wykłady oraz kuchnia japońska…4 czerwca w I Liceum Ogólnokształcącym w Dzierżoniowie odbył się Japoński Dzień Dziecka, podczas którego mogliśmy wysłuchać wykładów prowadzonych przez pasjonatów kultury japońskiej – uczniów naszej szkoły oraz zaproszonych gości. Tematem imprezy było życie codzienne, szkoła, obchody Dnia Dziecka, japońskie wynalazki oraz bardziej lub mniej znane w Europie zwyczaje Japończyków.We wtorkowe przedpołudnie mury I LO wypełniły się smakami, zapachami i obrazami prosto z kraju kwitnącej wiśni. Jako pierwsza swój wykład na temat kultury japońskiej zaprezentowała Aleksandra Kowalczyk, uczennica I klasy. Następnie poznaliśmy tajniki hodowli drzewek bonsai, a mówił o nich zaproszony na spotkanie Grzegorz Wołek – znawca techniki bonsai. Przedstawiciele Wrocławskiego Stowarzyszenia Kendo zademonstrowali nam szermierkę japońskich samurajów. Kolejna prezentacja dotyczyła mniej lub bardziej znanych Europejczykom japońskich wynalazków; jej autorką była uczennica I LO Barbara Maciątek. Ostatnim i efektownym punktem Dnia był pokaz grupy Sportowego Klubu Taekwon-Do Tiger, trenowanej przez Damiana Jagodnickiego i Sebastiana Maniaka.

22 marca 2013 r. odbyła się druga edycja Powiatowego Konkursu Wiedzy Przyrodniczej DARWIN.

To nietypowy turniej skierowany do uczniów klas trzecich gimnazjów naszego powiatu, szczególnie zainteresowanych biologią, chemią i geografią.

Etapy Konkursu:

1. Etap międzyszkolny pisemny – indywidualny testu wyboru z zakresu biologii, chemii i geografii, składający się z 21 zadań zamkniętych – po 7 pytań z biologii, chemii i geografii.
2. Etap międzyszkolny ustny– oparty jest na formule turnieju trzyosobowych drużyn. Składa się z czterech serii pytań skierowanych do wszystkich drużyn.I.            „Pytania ilustrowane dźwiękiem” – odpowiedzi udzielają wszystkie drużyny, wskazując poprawną z proponowanych odpowiedzi.II.            „Długie pytanie – krótka odpowiedź”; skierowane również do wszystkich drużyn. Odpowiada drużyna, która zgłosi się jako pierwsza.III.            „Pytanie na podstawie zdjęcia”.IV.            Seria 3 zadań praktycznych.

Oryginalność konkursu to połączenie wiedzy i świetnej zabawy. Dla publiczności ogłosiliśmy dodatkowy konkurs „ORYGINALNY DOPING”. Stąd nasze sugestie, aby Drużynę Konkursową, jak i Dopingującą wyróżniały na przykład: charakterystyczny ubiór, oryginalne hasła i okrzyki dopingujące, transparenty, gadżety itp.

 O miano Najlepszych Przyrodników 2013 roku walczyły trzyosobowe drużyny z siedmiu szkół:

Gimnazjum nr 1 w Bielawie

Gimnazjum nr 2 w Bielawie

Ekologiczne Gimnazjum nr 3 w Bielawie

Gimnazjum Społeczne w Bielawie

Gimnazjum nr 1 z Oddziałami Integracyjnymi w Dzierżoniowie

Gimnazjum przy Zespole Szkół w Pieszycach

Gimnazjum w Łagiewnikach

 

Najlepsi z odważnych to:

Najlepszym Przyrodnikiem 2013 r. został Maciej Żychaluk z Gimnazjum przy Zespole Szkół w Pieszycach.

1. miejsce: Gimnazjum nr 1 z Oddziałami Integracyjnymi w Dzierżoniowie, w składzie: Mateusz Kowalski, Artur Rajczakowski, Konrad Węgliński

2. miejsce: Gimnazjum przy Zespole Szkół w Pieszycach, w składzie: Wiktoria Salamon, Joanna Pucicka, Maciej Żychaluk

2. miejsce: Gimnazjum nr 2 w Bielawie, w składzie: Emilia Świenc, Alicja Smolarz, Julia Gorlicka

3. miejsce: Gimnazjum Społeczne w Bielawie, w składzie: Jan Chrzan, Olga Szwaczka, Karol Kłusek

Najlepszą Drużyną Dopingującą został zespół z Gimnazjum w Łagiewnikach.

 Nad przygotowaniem, poziomem merytorycznym i organizacją Konkursu czuwał Komitet Organizacyjny w składzie: prof. Anna Grużlewska, prof. Daniel Nowak, prof. Jadwiga Połcik.

Daniel Nowak

eR jak recykling. A dokładniej RECYCLING ART, czyli sztuka przetwarzania przedmiotów po przejściach. Scenografia (pomysł mgr Marty Pajchrowskiej, wykonanie – uczniowie) dowodziła, że w I LO nic się nie marnuje. Ani talenty, ani surowce z odzysku. Tak powstała mroczna scenografia przywołująca Hogwart. Czarna folia, obklejona czarnymi nietoperzami z papieru, nawet peron z kamiennym peronem 9 i ¾. Było mrocznie i fantasy-stycznie od wejścia. Apogeum osiągnął jednak gabinet nr jeden: wróżki (wróżące), świeczki (palące się), czarna owca na stosie (osmalona, gdyż złamała odwieczny zakaz porzucania I LO na rzecz innej szkoły).

 eS jak SCENARIUSZ INSCENIZACJI. Niby nic odkrywczego: jeden świat chce poznać świat drugi, by go zaadaptować do swojej wizji. Drugi świat nie jest idealny, ale moce magiczne wprawią w ruch ukryty potencjał. Potencjał z takim zapałem recytuje formułki biologiczno-chemiczne, że redakcja zastanawia się, czy nie odświeżyć licealnej wiedzy w zakresie owych przedmiotów.

 A jak ALUZJA. Do wszystkiego: do reality „Detektywi” (dźwięk maszyny do pisania, opis bohaterów, parodia pompatyczno-informacyjnego stylu), do powieści J. K. Rowling (nazwy własne, redakcja się domyśla, że mówiąca blizna też musi coś znaczyć), do reklamy, chwytów filmowych w rodzaju zatrzymani w kadrze, itd. Brawo za poczucie humoru, zwłaszcza dla scenarzystki! Choć coś nam się zdaje, że aktorzy także wnieśli do akcji i dialogów sporo inwencji.

Genialny mag główny (dyrektor?)zasłużył na Oskara.

 Jot jak – JEŚLI gimnazjaliści czytali o Harrym P., mieli pyszną zabawę, jeśli nie, nic nie przeszkadzało bawić się równie dobrze. To chyba najwłaściwsza recenzja przedstawienia. Było bowiem przede wszystkim uzupełnieniem innych promujących szkołę działań, takich jak udział w Prezentacji szkół średnich w LE, foldery, plakaty, komiks, obecność w mediach itp.

 eF jak film. Podobał się nam (redakcja ma chyba syndrom Golluma z „Władcy pierścieni”). Szczególnie część pierwsza: uczeń idący z książką, której kartki powiewają na wietrze, schody pełne wkuwających uczniów, strach blady na twarzy śniącego licealisty, niemal całkowity brak telefonów komórkowych na ławkach podczas lekcji – w pewnym więc momencie redakcja straciła rozeznanie, co jest prawdą, a co fikcją. Część druga definitywnie utwierdziła nas w przekonaniu, że jednak nie uczymy w innej szkole. Dobry pomysł, przerysowanie uzasadnione, odtwórca głównej roli swojski.

W gabinetach były prezentacje, ciasteczka chińskie z wróżbami, spotkanie z fizyką, biologią, chemią, językami, geografią…

Recenzentami odpowiednimi spotkania będą naturalnie gimnazjaliści.

Brawo dla klasy II e i I c oraz solistów! Opieka merytoryczna i artystyczna: mgr Daniel Nowak, mgr Marta Łancewicz, mgr Ewa Kawecka i mgr Marta Pajchrowska.

 Cieszymy się, Drodzy Goście, że byliście w tym dniu z nami.

 (red.)

… Bo skoro już jesteśmy przy trawestacjach.

„O miłości bez przesady” to tytuł poetycko-muzycznego przedstawienia, opartego w całości na poezji miłosnej polskiej noblistki. Mieliśmy okazję zobaczyć je w piątek, 21lutego, w auli naszego Liceum. Popołudnie z teatrem poetyckim w ciekawy i wprowadzający widownię w refleksyjny nastrój zapowiedziała prof. Maria Sulewska, która była także reżyserem spektaklu.Całą aulę wypełniły głosy utalentowanych uczniów naszej szkoły, recytujących, śpiewających i grających na instrumentach klawiszowych i gitarze. Romantyzmowi wyznań towarzyszył humor, zwłaszcza w kwestiach wypowiadanych przez postaci sceniczne podpatrujące zakochane pary.Wisława Szymborska nie była poetką, w której tekstach przeważałby temat miłości.A jednak dzięki parafrazom, cięciom i pewnej elastyczności w podejściu do wierszy adaptacja sceniczna była pełna dramaturgii emocjonalnej i dynamiki miłosnej.Pomimo tego, że jesteśmy różni jak „dwie krople czystej wody”, chyba wszyscy, którzy obejrzeli spektakl przyznają mi w jednym rację: był to niezwykle ciekawy pomysł skomponowania twórczości Wisławy Szymborskiej. Aktorzy potrafił skoncentrować na sobie uwagę słuchaczy i oczarować zarówno głosem, jak i pięknym wyglądem.Czy mam jakieś zastrzeżenia do przedstawienia? Owszem, jedno: było za krótkie i nawet zaśpiewany bis nie wystarczył. Myślę, że wszyscy mieli ochotę na więcej.Dlatego z niecierpliwością czekam na kolejne odsłony teatralne moich kolegów i koleżanek.

Tekst i zdjęcia

Czas na małe podsumowania Wielkiej Sprawy.

Tym razem to my, klasa II c, zorganizowaliśmy mini finał Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy.

Zbieranie pieniędzy nie oznaczało próżnowania! 14 stycznia otworzyliśmy stoiska na parterze z kompletnie niezdrową żywnością, ale – wegetariańską, czyli goframi, tostami i naleśnikami. Sprzedawaliśmy także losy.

W auli zorganizowaliśmy licytację, podczas której – muzycznie – towarzyszyli nam: zespół Yuma (Sara Wołowiec, Karolina Chlipała, Paweł Chmielewski, Wojciech Marciniak, Artur Jadczyk) oraz zespół Emilii Hamerlik. Prowadził ją (licytacjęJ)nasz kolega Mateusz Stańczyk, a licytowaliśmy: koszulki WOŚP – owe, kubeczki, poduszki, długopisy, bransoletki, balony, startery play. Jak zwykle popularnością cieszyły się dodatkowe „nieprzygotowania” na lekcje, noc w szkole (?), miejsce parkingowe, zwolnienie z niezapowiedzianych kartkówek oraz fotel dyrektora. Żeby nie było niedomówień: na jeden dzień i dla całej klasy…

 Zebraliśmy 1.708 złotych i 60 groszy.

 Do akcji włączyli się z nieocenioną pomocą nauczyciele i koledzy z innych klas.

Jesteśmy wszystkim ogromnie wdzięczni za wsparcie.

Wszak granie na ludzkich sercach, to zajęcie piękne i pożyteczne.

Alicja Kondiuch, Martyna Fulara z II c

Zdobyte przez Pawła podczas licytacji minuty pobytu w gabinecie dyrektora szkoły..

Bezcenne!

Gramy na ludzkich sercach od początku WOŚP.Spontanicznie i bezinteresownie manifestując miłość bliźniego.Nie myślimy o jej wielkich synonimach jak empatia, altruizm, poświęcenie.Za wielkie to pojęcia dla usmażonych naleśników i upieczonych gofrów, nawet jeśli sprzedawanych na kilku przerwach. Widać – humanitaryzm i solidarność społeczna niejedno mają imię.Pozornie anonimowi, bo i tak wiadomo, kto grał na gitarze („Siema, Paweł!”), sprzedajemy wyżej wspomniane gofry i prowadzimy licytację; wiemy, że tego dnia jesteśmy w szkole  i n a c z e j.– Orkiestrowe granie to tylko okolicznościowa forma demonstracji solidarności społecznej – powie ktoś. A może także okazja do zorientowania się w sferach zaniedbanych, niedoinwestowanych, będących tuż za rogiem naszego młodego życia? I – świetna zabawa!?Żartobliwie, jak bumerang, powraca w myślach fraza z naszego narodowego wieszcza, który niechcący podpowiedział hasło owego współczesnego ogólnonarodowego grania; w puencie jednego z liryków (nomen omen – miłosnych, ale mniej ogólnoludzko :-)) pisze:

I chcę rozmawiać tylko serca biciem (…)

I tak rozmawiać godziny, dni, lata,

Do końca świata i po końcu świata.

Ale my, jak to my, Polacy, lubimy efektowne puenty.

Stąd ten jeden dzień dłużej.